Uit de smog en in de natuur.

Afgelopen 10 dagen is het reizen door Nepal van start gegaan. We vallen van het een in het ander. Wilde dieren spotten in de jungle, dieren geofferd en gegeten met het Dashain festival en geknuffeld met dieren op de boerderij bij een hele oude Opa en Oma. Nu aan het bijkomen in een voor ons doen luxe hotel in Pokhara. Lees: schoon, geen kakkerlakken, warme douche en uitzicht over een prachtig meer.

28-09
De laatste dag in het appartement alweer. Dus de backpacks moeten weer ingepakt worden. Het is nog best een werk. De dikke kleren die ik op de heenweg in het vliegtuig slim had aangedaan, moeten nu toch echt in de backpack. Maar na veel passen en meten en een vuilniszak met spullen van Chantal en mij die we laten staan in het appartement is het gelukt! Gek idee om na 4 week te vertrekken. Het is na 4 week echt ons kamertje en buurtje geworden. De buurvrouw met haar giebelverhalen, het vrouwtje van de supermarkt die altijd op haar vrolijkst namaste zegt als we langslopen en niet te vergeten de vrouw bij de bakker die nu niet meer kan zeggen: see you tomorrow!

29-09
Opstaan hier is nog altijd niet mn ding! 05:00! Maar we hebben geen keus, want de bus naar Chitwan National Park vertrekt al om 07:00. De rit begint verschrikkelijk, door alle kraters in de weg. Bij elke hobbel vliegen we omhoog en worden we door de enorme vering in de bus nog 3keer extra door elkaar geschud. Verstaan ze dit onder comfortabel? Misschien geef ik dan toch de voorkeur voor de lokale bus die 1 keer hard neerknalt na een hobbel. Na een uur komen we muurvast te staan door een ernstig ongeluk met 5 doden en vele gewonden. Best schokkend, maar niet zo gek als je bedenkt dat het vandaag de zwarte zaterdag van Nepal is. Iedereen vertrekt vandaag voor het Dashain festival uit Kathmandu weg om familie te bezoeken. De file duurt zo'n 4 uur en komen daardoor pas na 10 uur aan in Chitwan. Het Rainbow Safari Resort. Dat is toch even iets anders dan ons eigen appartement. (Al hangt hier wel dezelfde mooie klamboe met bloemetjes boven mn bed, maar dan in het geel )
Het eten staat klaar om 18.30, maar veel tijd voor eten is er niet, want s avonds staat er een lokale culturele dans op het programma. Samen met 3 canadesen, 1 fransman, 2 russen en 8 chinezen worden in de achterbak van een truck geladen, waar 2 bankjes staan. We worden naar een heuse zaal gebracht waar toch wel erg aparte dansen ten tonele worden gebracht. Zoals de verleidingsdans van de vrouwen voor de man. Maar de passie straalt er niet bepaalt van af. Ze zingen enorm hoog en vals en hun gezichten staan op onweer. Bij de tweede dans zijn de jongens aan de beurt met hun gevechtsdans met stokken. Erg indrukwekkend want bij de dans draait alles om timing en als je verkeerd zit, slaat er geheid iemand op je hoofd. Maar 1 man steelt toch wel echt de show, wanneer die verschijnt in een enorm pauwenkostuum op het podium een begint te swingen. Echt hilarisch om te zien en zou zo op YouTube kunnen staan. We liggen slap van het lachen en als ze aan het eind van de avond vragen om mee te dansen, zijn we beroerdsten niet! Wat een gekke avond.
30-09
Geen tijd voor uitslapen, want vandaag gaan we op safari! De safari begint met een kanotrip over de rivier. Wat is dat lekker wakker worden zeg. Lekker over het water, heerlijk stil en alleen het geluid van wat vogeltjes. Genieten! Onderweg wordt de rust plots onderbroken doordat we ons eerste wilde dier op de wal zien liggen. Een krokodil. Tja daar vaar je dan in het smalle bootje tussen de krokodillen en ben gelijk goed wakker. Op diezelfde wal stappen we niet veel later uit. We krijgen nog snel instructies in geval we een tijger, neushoorn of beer tegen het lijf aanlopen en dan kunnen we aan de jungletocht beginnen. De omgeving is prachtig en we spotten een hele groep herten. De junglewalk eindigt bij het breedingcenter van de olifanten. Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet vinden. Ze worden aan de ene kant beschermd, maar aan de andere kant staan ze allemaal apart vastgeketend en zien er niet echt gelukkig uit!?!
Daarna was het tijd voor de lunch, (Tja als je vroeg op staat, duurt de dag lang). Onderweg stoppen we nog even bij een hotel, waar je samen met olifanten kan douchen. Klinkt super vet, maar als ik het zie, wordt ik er onpasselijk van. 2 toeristen worden op de olifant geplaatst en een man erachter schreeuwt, maakt springende bewegingen, en port met een stok totdat de olifant water omhoog gooit over de toeristen. Ik kan er niet naar kijken, alles is zo geforceerd en onnatuurlijk. Ik ben blij dat iedereen in de groep er hetzelfde over denkt en gaan dus ook vrij snel weer weg.

Na de lunch staat er een olifantentocht op het programma. Ik heb hier na de olifantendouche ook een beetje mn twijfels over gekregen, maar de olifanten worden goed behandeld en hier al eeuwen gebruikt als vervoerders. Je zou het kunnen vergelijken met de paard en wagen bij ons, dus oke daar gaan we dan. Per olifant kunnen er 4 personen in het bakje zitten. Wij worden ingedeeld met het Russische echtpaar, waarvan de man aan de stevige kant is, dus het is een beetje passen en meten, maar het lukt allemaal net.
Chantal en ik hebben een prachtig plekje toegewezen gekregen met uitzicht op de kont van de olifant, dat hebben wij weer...., maar ach zo kunnen we wel heel mooi de andere olifanten zien lopen en foto's maken. De Russen zijn erg gezellig, we leren elkaar woordjes en zingen om en om liedjes over de olifant in onze eigen taal. En natuurlijk kon mijn favoriete nummer als klein meisje 'olifantje in het bos'' niet ontbreken. Het verloopt allemaal heel soepeltjes en je zal bijna vergeten dat je op een enorme olifant zit, maar de olifant haalt me snel uit de droom als die niet zoveel zin meer heeft om te lopen en soms wat vreemde bewegingen gaat maken. Ik schrok me elke keer weer kapot en dan wordt je je weer bewust van het feit dat je toch op een enorm groot beest zit en je geen kant op kunt...Gelukkig bleef de olifantenrijder rustig en had alles onder controle. Het gewicht op de olifant blijkt niet goed verdeeld te zijn. De kant waar de stevige Rus en ik zitten blijkt te licht! Nee dit is geen typefout en blijft voor mij nog steeds een mysterie. Dus als iemand een antwoord weet?
Al met al was het geweldig om op zo'n groot beest een rit door de de jungle te maken. Weer een ervaring rijker.

01-10
De tweede dag safari, Birdwatching staat op het programma. Dat wordt wat! De gidsen hebben onderhand al door dat ik erg slecht ben in dieren spotten en telkens leggen ze me ook precies uit waar het dier zich bevind. Bij de derde boom links en dan ietsjes naar boven. En dan is het nog maar de vraag of ik het zie, soms zeg ik maar gewoon van wel en loop ik naar iemand anders om het nog een keer te vragen haha. Wanneer we op weg zijn naar een volgend vogeluitkijkpunt, zien we opeens iets groots en grijs in de bosjes liggen, wat zelfs voor mij niet te missen valt. De gids geeft er maar weinig aandacht aan, we zijn tenslotte aan het vogelspotten! Hmm zal wel een steen zijn dan, want de wilde dieren komen vast niet zo dichtbij het dorpje. Maar als we nog eens goed kijken beweegt het en lijkt het te ademen! Huh zijn wij nou gek geworden? Dan vertelt de gids nonchalant dat het een neushoorn is die ligt te slapen. EEN NEUSHOORN! Voor hem blijkbaar de normaalste zaak van de wereld? De neushoorn is ziek en zwakjes en is daarom waarschijnlijk naar het dorp gekomen om aan te sterken, maar loopt gewoon wild rond.. Beetje vreemd en onwerkelijk, zo dichtbij! We maken snel foto's en gaan verder met de vogeltocht. Birdwatching is niet zo mn ding, want behalve een mooi blauw vogeltje (kingfisher) een grote witte (ingerd of zoiets) ben ik de rest van de vogels alweer vergeten. Maar toch blijft het geweldig om door de jungle te wandelen. Op de terugweg lopen we nog even langs de plek waar de neushoorn lag te slapen. We hebben geluk, want de neushoorn is net wakker geworden en loopt rustig rond om te eten. Echt onwerkelijk dat je op 10 meter afstand oog in oog staat met een neushoorn.

s Middags gaan we fietsen huren. Het is bloedje warm, maar we kunnen niet later vertrekken, omdat we wel voor het donker terug moeten zijn. De drie Canadezen gaan ook mee en we lopen naar de fietsverhuur. Daar staan 5 fietsen op maat van de lengte van de gemiddelde Aziaat al voor ons klaar. Behoorlijk aan de kleine kant dus, maar daar deinzen we niet voor terug. Fietsen zit in ons bloed, dus daar gaan we dan lekker oer-Hollands fietsen en er zijn nog asfaltwegen ook! Maar helaas hadden we iets te vroeg gejuicht want al snel nemen we het jeeppad de jungle in. Dat betekent over de keien heen denderen en door de modderstromen roetsjen. Rustig genieten van het landschap is er dus niet bij, want er moet flink geploeterd worden om überhaupt niet van het fietsje af te vallen. Daarnaast hebben de fietsen creatieve handvatten met rubberen puntjes die al na een kwartier in je hand staan.

Maar het heeft ook wel weer wat om met een krakkemikkig fietsje door de blupsie achter een jeep aan te crossen met allemaal rijke Amerikanen die compleet versteld staan. Hebben jullie het niet verschrikkelijk warm? Ja. Is het niet vermoeiend? Ehm jawel. Maar is het met al die kraters in de weg wel begaanbaar met de fiets? Nee niet echt nee. 'Oh... en kijken ons schaapachtig aan. Na 1,5 uur ploeteren komen we eindelijk met veel moeite aan bij .... heerlijke comfortabele stoeltjes!! Al komen de andere toeristen eigenlijk meer naar deze plek voor het prachtige uitzicht over het meer, die wij pas na 10 minuten uitpuffen überhaupt opmerken. Op de terugweg zien we nog een everzwijn, maar daar blijft het bij. De tocht valt echt zwaar tegen, enorme zadelpijn en helemaal klam van het zweet. Maar toch is het een geweldige ervaring. De zon gaat onder, worden ingehaald door chuckchucks waar dames vrolijk liedjes zingen voor Dashain en halen zo nu en dan een olifant in. Wat wil een mens nog meer? (Oke, een douche zou wel heel fijn zijn nu, haha)

02-10
Mag je eindelijk uitslapen, wordt ik om 06:30 al wakker. Na een maand heb ik het Nepalese ritme misschien dan toch overgenomen. Vandaag staat er niets op de planning. We vinden een prachtig plekje aan een meer onder een afdakje van stro, waar we de hele ochtend vertoeven. S middags hebben we zelf een activiteit bedacht: Momo's maken. We zijn de rijst en linzen wel weer een beetje beu en vragen aan de baas of we voor Dashain voor alle toeristen momo's mogen maken. Hij is verbaasd, maar enthousiast. Er zijn vandaag namelijk minder mensen in de keuken door Dashain, dus kunnen ze wel wat extra handen gebruiken. In de keuken snappen ze niet helemaal wat de bedoeling is, dus kijken we eerst maar wat rond. Rob Geus zou zich doodschrikken. De kakkerlakken lopen op de muren, de kapotte blender wordt nog altijd veelvuldig gebruikt, gezien de spetters op de muren en de plaatjes van blanke vrouwen bedekken de schimmels. Maar ach, we zijn niet ziek geworden en hebben prima gegeten de afgelopen dagen.
Wanneer de baas komt uitleggen dat we graag momo's willen maken, krijgen we veel bekijks en komt de hele staff meehelpen. Wat doen die 2 blanke vrouwen nu allemaal in onze keuken?? Helaas is het niet mogelijk om voor alle toeristen momo's te maken, dus verdelen we het onder staff en onszelf. Voor s'Avonds worden we uitgenodigd om samen met de staff Dashain te vieren. Dit komt neer op veel wild varken en geitenvlees eten en vele biertjes, waardoor de jungleverhalen van de gidsen met het verstrijken van de avond steeds sterker worden en eigenlijk al 3keer dood hadden moeten zijn. ;)

03-10
De backpack weer inpakken want vandaag gaan we naar de Nepalese familie om Dashain te vieren. Het is maar een klein stukje met de bus naar Bharatpur waar de familie woont. Als we in de middle of nowhere de bus worden uitgezet, kijken alle toeristen ons verbaasd na. Wat gaan die meiden hier in vredesnaam doen? En als we daar een tijdje staan, vragen we onszelf ook wel een beetje af. Waar zijn we nu weer aan begonnen?
Gelukkig komt Rajin, de neef van de familie, na een poosje op zijn motor naar ons toe gereden om ons een voor een op te halen. We worden ook dit keer weer flink aangestaard door de lokale bevolking, zal het niet omdat we blank zijn, zal het wel komen door de enorme backpack en tassen die we meezeulen op de motor. We ontmoeten de familie van Rajin en kleden ons dan snel om, want het is Tika Time! 3 oktober is de belangrijkste dag van Dashain, de tika dag. Alle oudere familieleden geven de jongeren een blessing, een ritueel waarbij de ouderen een papje van rijst, yoghurt en rode kleurstof op het voorhoofd van de jongeren plakken, een beetje geld geven en speciale takjes in je haar steken ter versiering. Omdat Chantal en ik nu ook bij de familie horen, komen wij ook aan de beurt, erg bijzonder allemaal en wel even wennen zo'n rijstplakaat op je kop. Na het gebeuren is het tijd om te eten, wat toch nog niet zo makkelijk gaat als er telkens moet opletten dat er geen stukje van de tika in je bord valt, maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Marisa en de familie zullen pas vanavond komen en de ouders van Rajin gaan nog naar oudere familielleden voor Tika's.. Wij blijven thuis en spelen een kaartspel met Rajin en het broertje dat traditioneel altijd met Dashain gespeeld wordt. De kinderen spelen om snoepjes en de ouderen om het echte geld. Toch ben ik bang dat ik de komende dagen mooi om de snoepjes ga strijden, want hoewel veel bij het spel om geluk draait, krijg ik het toch wonder boven wonder voor elkaar om 3x als laatste te eindigen. Op zich ook wel weer een knappe prestatie.
Daarna maken we een wandeling door het dorp en bezoeken we de Swing van het dorp. Een enorm hoge schommel die speciaal voor Dashain wordt neergezet. Achter het schommelen heeft ooit een diepere betekenis gezeten, maar voor de kinderen is het tegenwoordig voornamelijk een leuke terugkerende attractie.Terug bij het huis is de Nepalese familie en Marisa net aangekomen, een drukke, maar gezellige boel. De plannen zijn plotseling gewijzigd. We gaan niet morgenavond naar de Opa en Oma op het platteland, maar vertrekken vanavond al en blijven daar slapen! Dus iedereen vliegt door het huis om de nodige spullen te verzamelen. Het is nog een flinke rit van zo'n drie kwartier over landweggetjes en de mestgeur komt ons langzamerhand tegemoet.
In het donker komen we aan bij het kleine boerderijtje van Opa en Oma. Wat een ontzettend oude mensjes, maar nog met een onwijs goede conditie!
Veel licht is er niet in het huis. Maar op het dak schijnt de maan iets bij en eten we traditioneel alweer Dalbath. Maar dit keer met buffalovlees!
Normaal eten ze geen vlees, omdat het te duur is, maar tijdens het festival wordt er met de hele familie en buurt een Buffalo gekocht en verdeeld.
Echt bijna allesvan de buffalo wordt gebruikt; het vlees, de spieren, de huid en zelfs het bloed wordt nog op de golfplaat gerookt! Maar daar waag ik me maar niet aan. De rest daarentegen is heerlijk, dus smullen maar!!

04-10
s' Ochtends lekker met de geitjes knuffelen van 1 week oud en de kippen, konijnen en koeien begroeten. Welkom op het platteland van Nepal.
De koeien was ik gisteren eigenlijk al in aanraking mee gekomen, want het wchokje hebben ze heel slim zo'n beetje in de koeienstal gezet. Kun je in ieder geval altijd nog iemand anders de schuld geven van de stank! ;)
Daarna is het alweer Tika time. Huh alweer?
Tja we hebben het getroffen, want alhoewel de officiele tika dag 3 oktober is, doet de newarikaste het net iets anders en is het 5 dagen lang Tika Time.
Dus voor de tweede keer worden de mooie kleren aangetrokken voor de Tika's van Opa en Oma. Het geld krijgen voelt soms nog wat ongemakkelijk, maar daar blijken zij helemaal geen moeite mee te hebben. Ze vinden het geweldig dat ze aan 2 blanke meiden tika's kunnen geven en dat wij samen met hun Dashain willen vieren. Daarna lopen we in onze mooie kleren door de rijstvelden naar andere familieleden in prachtige huizen en in kleine hutjes om Tika's te halen. De rijstplakaten op ons voorhoofd worden groter en groter en ons geld meer en meer. Omdat het eigenlijk gebruikelijk is om met festiviteiten sari's te dragen, krijgen we smidddags allebei een prachtige sari van Laxmi te leen. Een enorm werk om aan te krijgen en gelukkig helpen Laxmi en Kamala ons erbij. Eerst wordt je in een buiktopje geregen en daarna wordt een prachtige doek van ruim 6 meter lang op speciale wijze om je lichaam gedrapeerd en vastgezet. Die van mij is knalroze en voel me dan ook gelijk een prinses.

Dan is het tijd om tika's te halen bij de zus van de oma. Zij woont te ver om te lopen, dus gaan we met sari en al achterop de motor. En als we bij een Swing een stop maken, kan ik het ook niet laten om met mn sari te gaan schommelen, echt geweldig!
Hoewel het plan was om 1 nachtje bij Opa en Oma te slapen, zijn de plannen nogmaals gewijzigd. Oma en Opa vinden het veel te gezellig met de hele familie dus blijven we nog een nachtje. Ik duik de stal in om oma mee te helpen, die druk bezig is met de dieren voederen. Hoewel ze geen woord engels kan, lukt het me toch aardig te communiceren door handen en voeten en m'n ondertussen aardig woordje Nepalees. Ze vertelt hoe ze vroeger blind is geworden aan een oog daar een insectenbeet en hoe erg ze haar ene zoon mist die in Koeweit zit. En dan kan het meest geliefde onderwerp van de Nepalezen niet ontbreken: trouwen! Tja ik ben nu 21 en dat is voor de Nepalezen DE ideale leeftijd om als vrouw te trouwen. Als ik ze vertel dat ik niet getrouwd ben en dat ik ook niet van plan ben om snel in het huwelijksbootje te stappen, vinden ze dat allemaal maar gekke praatjes. " Wat moet je dan doen in al die jaren dat je nog niet getrouwd ben? " Ik heb al van alles proberen uit te leggen, maar niets van dat alles lijken ze te begrijpen. Net als dat ik het maar moeilijk te begrijpen vind, dat ze hier nog steeds met gearrangeerde huwelijken werken die voor een groot deel gebaseerd zijn op kosmologie! Als de persoonlijkheden bij elkaar passen is er liefde..... hmm tja!

s'avonds gaan de mannen allemaal douchen onder de waterpomp. Jaloers moeten wij staan toekijken, want voor ons is dat een NO GO. Als vrouw is het hier ongepast om je benen of schouders te laten zien, best nog conservatief eigenlijk. Maar als het de hele dag 35 graden is geweest verlang je toch echt naar wat verkoeling. We maken wat grapjes dat wij ons ook gaan wassen onder de waterpomp en al snel is geregeld dat we onder de douche mogen bij de familieleden die naast hun wonen. Top geregeld!

05-10
Vandaag gaan we weer terug naar het huis van Rajin. Geen tika's meer op de planning, waardoor we eindelijk de cadeautjes die we hadden meegebracht voor Dashain aan de familie kunnen geven. Het is net pakjesavond met Sinterklaas. De meiden doen gelijk de nagellakjes op en knipjes in hun haar, Laxmi probeert toch met veel moeite het engelse briefje voor te lezen en Lokman scheurt gelijk de verpakking van de whiskyfles eraf! Maar het mooiste hebben we voor het laatste bewaard. Het cadeautje voor Rajin. Rajin is bij zijn oom en tante de prins in huis en dat vind hij ook de normaalste gang van zaken, terwijl ondertussen de meiden allemaal flink meehelpen met koken en afwassen. Bij Sinterklaas moet je elkaar een beetje in de zeik nemen, dus hebben we een prachtig schort voor hem gekocht.
Iedereen ligt dubbel, wanneer hij het schort voordoet en Luna en Leena lachen nog het hardst. Marisa maakt er gelijk werk van en neemt hem mee naar de keuken om pasta te maken. Maar of het echt verandering te weeg brengen? Ik heb er een hard hoofd in. Laxmi, zijn moeder, maakt al grapjes dat als wij willen dat hij gaat meehelpen, we hem maar mee moeten nemen naar Nederland om schoon te maken en te koken, want in zijn huis zal het niet meer gebeuren.
Wanneer de avond nadert springen Marisa, Chantal en ik achterop de motor bij de mannen om naar de rivier te gaan, waar je prachtig de zonsondergang kan zien. De rit ernaartoe is geweldig langs alle kleine winkelstraatjes en kan voor mij niet lang genoeg duren. Maar ik ben blij als we stoppen bij het viewpoint, want het is adembenemend mooi. De kabbelende rivier, de jungle erachter en een prachtige roze zon die langzaam zakt. Voor niets gaat de zon op, maar voor niets gaat de zon gelukkig ook weer onder :)
Thuis gaan we het dak op, waar het een stuk koeler is. Chantal wil erg graag vannacht op het dak slapen, maar de familie lijkt het niet zo'n goed idee. We hebben toch een mooi bedje voor je in de slaapkamer? en lachen het een beetje weg. Maar Chantal zet door en beetje bij beetje creëert ze een bedje op het dak inclusief muggennet. Perfect! Dus deze avond slapen we heerlijk in de koele lucht op het dak.

06-10
Lekker wakker worden onder de heldere blauwe hemel, een warme douche en een heerlijke omelet. Daarna is het tijd om afscheid te nemen, want onze reis gaat weer verder naar Lumbini. Maar gelukkig geen definitief afscheid, want we hebben afgesproken dat we eind oktober weer terugkomen om het volgende Nepalese feest Tihar samen te vieren!

07-10
Chantal is jarig! En hoe toepasselijk zijn we vandaag in Lumbini waar Buddha is geboren. Op je geboortedag in de geboortestad van Buddha.
Het is snikheet, zo'n 42 graden en een enorm hoge luchtvochtigheid. Een paar seconde in de zon en het zweet breekt je aan alle kanten uit.
Gelukkig hebben we een paraplu mee, waar we nog een beetje schaduw onder kunnen vinden. Nooit gedacht dat ik nog eens onder een paraplu zou gaan lopen in hartje zomer. Maar voor de mensen in Kathmandu is het routine, want hier geld hoe blanker de huid, hoe mooier. En dat schoonheidsideaal woordt wel duidelijk als je naar alle reclameborden kijkt, waarop alleen maar blanke nepalese vrouwen poseren. We bezoeken een paar prachtige Stupa's en bekijken de heilige steen waar Buddha is geboren, maar al snel nekt de warmte ons en Chantal wordt er zelfs duizelig van. Dus op zoek naar water en cola!! Gelukkig vinden we snel een klein winkeltje, ploffen neer in de schaduw en verzetten geen stap meer. Het is Chantals feestje en die heeft het wel gehad met Stupa's bezoeken en ik eigenlijk ook wel. We lopen heerlijk langs de rivier met schaduw van de hoge bomen, maar kunnen alle stupa's van een afstandje bekijken. En als we dan gewoon mijn camera met 20x zoom gebruiken,, lijkt het net of we vlakbij de mooie stupa's hebben gestaan.
We lopen helemaal tot het einde van de rivier en komen uit bij een .... securitypost. Helaas, wat een anticlimax. Wat nu, het hele eind teruglopen hebben we geen kracht meer voor. Dus besluiten we gezellig naast de security neer te ploffen en te wachten tot een motor of riksja langs komt om ons op te pikken. Het duurt even maar na 20 minuten komt er een oude man op een nog oudere riksja aangefietst die ons graag wil brengen. Maar als hij begint te fietsen, schamen we ons eigenlijk kapot. De oude man heeft het loeizwaar om de krakkemikkige riksja MET ons vooruit te krijgen en zweet zich dood. Maargoed we bedenken ons ook dat hij dit werk dagelijks doet en waarschijnlijk van ons geld zijn gezin weer een week kan onderhouden. Als we uitstappen kan die gelukkig nog lachen, maar als we omkijken is die aan het uitpuffen leunend tegen zijn zadel. Oepsieee!

Helaas heb ik geen tijd meer om de rest van de dagen te schrijven, want ik moet snel gaan slapen. Morgen beginnen we al vroeg aan een 5daagse trekking door de bergen. Ben erg benieuwd!